Profilowanie psychologiczne nieznanych sprawców przestępstw

W najbliższą środę o godz. 19.30 odbędzie się kolejne spotkanie, podczas którego Tomek opowie nam na temat profilowania psychologicznego nieznanych sprawców przestępstw. Zapraszamy!

Streszczenie:
Profilowanie psychologiczne jest dziś nadal niedocenianą w Polsce techniką śledczą, której zastosowanie w wielu poważnych seryjnych przestępstwach, ale również w pojedynczych przypadkach przestępstw takich jak porwanie czy morderstwo. Na podstawie śladów behawioralnych profiler tworzy sylwetkę psychologiczną przestępcy wspomagającą typowanie sprawców przez organy ścigania. Na podstawie przykładów i w przystępny sposób opiszę kolejne fazy profilowania a na koniec dam słuchaczom możliwość wejścia w skórę profilera i samodzielne utworzenie prostego profilu.

Fraktale

Zapraszamy na pierwszy w tym roku kalendarzowym Wieczorek Naukowy, na którym Krysia opowie o fraktalach. Start godz. 19.30, środa 12.01.2011 w Szczotkach i Pędzlach. Do zobaczenia!

Fraktale to fascynujące i niezwykle skomplikowane struktury matematyczne, które cechuje przede wszystkim nieskończone samopodobieństwo. Gdy oderwiemy jedną różyczkę z kalafiora i powiększymy ją odpowiednio, będzie ona w przybliżeniu identyczna jak cały kalafior. Od tej różyczki możemy oderwać kolejną różyczkę i znów powiększyć ją do rozmiarów całego kalafiora. Teoretycznie, moglibyśmy robić tak w nieskończoność i wciąż uzyskiwać identyczną figurę. W praktyce oczywiście ogranicza nas rozdzielczość widzenia, a także rozmiary cząstek budujących kalafior, natomiast z punktu widzenia matematyki fraktalem jest właśnie figura, którą można rozkładać na nieskończenie małe elementy identyczne jak cała figura. Pomimo iż, tak jak w przypadku kalafiora, z obiektami fraktalnymi spotykamy się na co dzień (są nimi także np. płatki śniegu, drzewa, liście paproci, czy też pasma górskie oglądane z lotu ptaka), w matematyce odkryto je stosunkowo późno, bo dopiero na początku XX wieku. Wcześniej opisywano już dziwne figury geometryczne stworzone za pomocą pewnej procedury powtórzonej nieskończoną ilość razy, ale uznawano je raczej za jakąś ciekawostkę matematyczną, która stanowi odstępstwo od harmonii i symetrii klasycznych obiektów geometrycznych. Dopiero przewrót związany z tak zwaną nową matematyką chaosu uzmysłowił naukowcom, że istnieją także wzory opisujące zjawiska nieprzewidywalne i chaotyczne, które najczęściej spotykamy w świecie rzeczywistym. To otworzyło drogę do badania fraktali, szukania ich w przyrodzie, a także wykorzystania ich w różnych dziedzinach np. w informatyce, grafice komputerowej, medycynie, biologii, ekonomii, meteorologii, inżynierii materiałowej, muzyce czy architekturze.
Podczas wieczorku będę unikać skomplikowanych wzorów matematycznych opisujących fraktale, a także algorytmów stosowanych do ich tworzenia. Chciałabym pokazać tylko, jak piękne mogą być fraktale, gdzie można je znaleźć i jak wykorzystać, a także przekonać Was, że matematyka nie jest już tak odległa od rzeczywistości, jak to się wcześniej wydawało.

Szukając pozytywnych stron depresji – fenomen depresyjnego realizmu

W najbliższą środę, o godz. 19.30 zapraszamy na ostatni przed świętami wieczorek naukowy, na którym Paweł przedstawi wykład o fenomenie depresyjnego realizmu, którego streszczenie możecie przeczytać poniżej.
Do zobaczenia!

Szukając pozytywnych stron depresji – fenomen depresyjnego realizmu.

Depresja uznawana jest za jedną z najwazniejszych i najbardziej rozpowszechnionych chorób naszych czasów - wedlug rankingów WHO (World Health Organization) jest ona czwartym najważniejszym problemem zdrowotnym. Choć ma wiele odmian i jej objawy są niezwykle zróżnicowane, powszechnie kojarzona jest z obniżeniem nastroju oraz ogólnym pogorszeniem funkcji poznawczych i wykonawczych.

Zakłada się, iż epizod depresyjny w swoim życiu miała ponad połowa populacji ludzkiej a więcej niż pół miliarda może przyżywać go w danym momencie. Tak wielkie liczby wskazują, iż mamy do czynienia ze zjawiskiem na ogromną skalę, bez względu na strefę geograficzną, poziom rozwoju społeczeństwa czy inne czynniki. Ponieważ jednak zwykle za jednostkę chorobową uznaje się odchył od normy, należy się zastanowić, czy w przypadku depresji można taką nomenklaturę przyjmować. Powstała teoria o adaptacyjnym znaczeniu depresji i na niej będę opierał swoją prezentację.

Fenomen depresyjnego realizmu, po raz pierwszy opisany przez Alloy i Abramson (1979) wskazuje, iż osoby depresyjne lepiej od osób niedepresyjnych oceniaja prawdopodobieństwo wystapienia danego zdarzenia i poziom jego kontroli. W kolejnych badaniach wykazano także, iż sa bardziej realistyczni odnosnie oceny przez innych własnej osoby oraz możliwosci wystapienia zdarzeń niejednoznacznych, zarówno w odniesieniu do własnej osoby, jak w stosunku do innych. Jest to niejako w opozycji do sposobu oceniania osób niedepresyjnych, cechujacych się wieloma zniekształceniami poznawczymi, m.in „nierealistycznym optymizmem’. Przeceniaja oni chociażby możliwość wystapienia pozytywnych sytuacji i niedoceniaja szanse zdarzeń negatywnych w odniesieniu do własnej osoby. 

Fenomen depresyjnego realizmu wciąż jest niejednokrotnie krytykowany i stara się go obalić. Istotnie, mimo przeprowadzenia wielu replikacji, tak na osobach subdepresyjnych jak i klinicznie chorych, nie wszystkie one wykazały jego istnienie. Wysuwa się różnorakie tezy broniace lub też obalajace realne istnienie fenomenu. Do tej pory nie łączono fenomenu depresyjnego realizmu z szeroko pojętą neurobiologią. Brak jest badań na ten temat, co może zadziwić, gdyż mózg osoby depresyjnej działa istotnie inaczej niż mózg osoby ‘zdrowej’ a obszary mózgu odpowiadające za analizę sytuacji są wśród tych obszarów, których aktywność jest zmieniona. Może to wskazywać, iż właśnie w analizie funkcjonowania mózgu można szukać potwierdzenia bądź też zaprzeczenia istnienia fenomenu.

Subtelne uprzedzenia w Ameryce. Badanie awersyjnego rasizmu przy pomocy fałszywego wykrywacza kłamstw

Zapraszamy na kolejny wieczorek naukowy w najbliższą środę, 24 listopada o godzinie 19.30, Szczotki Pędzle. Do zobaczenia!

Guns, Drugs & Friends: Jak rozpętano walkę pomiędzy kartelami narkotykowymi w Meksyku?

Zapraszamy na kolejny wieczorek w środę, tam gdzie zwykłe, ale ale...
tym razem o godz.18.30!
(mamy salę do 21). Potem oczywiście dyskusja przy piwie. Do zobaczenia!

O wykładzie:

W ciągu ostatnich 4 lat zagrożenie, jakie dla obywateli Meksyku niesie ze sobą walka z przestępczością zorganizowaną, ogromnie wzrosło. W samym Monterrey, które niegdyś było jednym z najbezpieczniejszych miast, od stycznia do maja br. zginęły 164 osoby. Wojsko stanowi nieodłączną część krajobrazu miasta, policjanci rezygnują ze służby, a narkotrafikanci porywają, zabijają czy rabują biznesmenów, , urzędników, dziennikarzy i dzieci. Zaufanie obywateli do instytucji państwowych praktycznie nie istnieje. Mieszkańcy przeprowadzają się na południe kraju, ci bardziej zamożni wyjeżdżają do USA lub Europy. Ile jeszcze osób musi zginąć, aby walka z przestępczością zorganizowaną przyniosła efekty? Czy Meksyk można już kwalifikować jako upadłe państwo? Jak do tego doszło?

Więcej o Kindze Brudzińskiej:

Z wykształcenia jestem ekonomistką o ukierunkowaniu międzynarodowym ze specjalizacją europejską, a z powołania latynoamerykanistką. W latach 2006 – 2008 studiowałam na Uniwersytecie TEC Monterre.. Żyłam w Meksyku ¨dwóch prezydentów¨ i w czasach, kiedy wojsko wkroczyło na ulice w północnej części kraju. Właśnie rozpoczęłam pracę nad doktoratem, w której będę badała związki między funkcjonowaniem systemu federalnego, a demokratyzacją w Meksyku i Brazylii.

Strefa skażona?

Zapraszamy na kolejny wieczorek, na którym Michał przedstawi nam zdjęcia z Czarnobyla. Środa, godz. 19.30, Szczotki Pędzle - do zobaczenia!

Społeczeństwo zdezinformowane, czyli jak sprzedawano Amerkanom wojnę w Iraku

Zapraszamy na pierwszy Wieczorek Naukowy w nowym sezonie, na którym Janek przedstawi wykład pt. "Społeczeństwo zdezinformowane, czyli jak sprzedawano Amerkanom wojnę w Iraku". Jak zwykle środa, godz. 19.30, Szczotki Pędzle - Do zobaczenia!

Społeczeństwo zdezinformowane, czyli jak sprzedawano Amerkanom wojnę w Iraku

Żaden rząd nie może wypowiedzieć wojny bądź prowadzić działań wojennych bez poparcia narodu. Podobnie było w przypadku wojny w Iraku rozpoczętej w 2003 roku. Poprzedziła ją burzliwa kampania propagandowa, mająca na celu przekonanie narodu amerykańskiego o zyskach, jakie niosła operacja "Iraqi Freedom". Była to pierwsza w historii Stanów Zjednoczonych kampania zakrojona na tak szeroką skalę: udział w niej wzięli najwyżej postawieni członkowie administracji, na czele z prezydentem Georgem W. Bushem. Niestety ogromna część tejże kampanii opierała się na przedstawianiu Amerykanom informacji nieprawdziwych bądź w żaden sposób niepotwierdzonych. Wiele źródeł wskazuje również na to, że administracja Busha była tak bardzo przekonana do swoich racji w kwestii Iraku, że zdarzały się przypadki wywierania nacisków przez kancelarię wiceprezydenta na agencje wywiadowcze. Oficerowie tajnych służb mieli dostarczać władzy wykonawczej danych, które uzasadniałyby konieczność interwencji wojskowej mającej na celu rozbrojenie reżimu Husajna. Wykład nakreśli mechanizmy rządowej kampanii propagandowej oraz przedstawi, jak administracja Busha wykorzystała informacje dotyczące rzekomych powiązań Iraku z Al-Kaidą oraz planów zakupu rud uranu przez reżim Saddama. Analizie poddane zostaną wystąpienia wysoko postawionych członków administracji amerykańskiej: wiceprezydenta, sekretarza obrony czy nawet samego prezydenta oraz najważniejsze z propagandowego punktu widzenia wystąpienie sekretarza stanu Colina Powella przed Radą Bezpieczeństwa ONZ.